25-02-2013 "Ο ΕΠΙΟΡΚΟΣ" ΚΟΒΕΙ ΤΙΣ ΜΑΛΑΧΙΕΣ
Καλησπέρα
ακροατές και αναγνώστες μου. Πως μου
είσαστε? Καλά, καλά? Χρόνια και ζαμάνια,
χρόνια ραμαζάνια. Πολύ καιρό έχουμε να
τα πούμε. Σχεδόν έναν μήνα έχω να εκπέμψω
και να γράψω σαν Επίορκος Αλέξαρχος.
Φυσικά θα υποθέσατε νομίζω πως κάποια
δουλειά θα είχα ή κάποια δυσκολία. Η
αλήθεια βέβαια είναι πολύ πιο απλή.
Βαριόμουνα αγαπητοί μου. Αυτό ήταν το
βάσανό μου όλον αυτόν τον καιρό. Ίσως
να το υποτιμάς λίγο τώρα εσύ αλλά δεν
είναι τόσο απλό. Εδώ η δικιά μας η εκπομπή
έχει κάποιες ιδιαιτερότητες. Θα ήταν
όλα πολύ πιο απλά άμα έβρισκα έναν φίλο
μου, βάζαμε μπρος ένα μικρόφωνο και
ξεδιπλώναμε τους πληθωρικούς χαρακτήρες
μας και την υπέροχη μουσική αισθητική
μας. Εγώ όμως, πιστός στον σύνδρομο του
Ιησού, την μαζοχιστική μου εμμονή στην
αυτοεξάντληση και τον δύσκολο δρόμο
επέλεξα να τρώω διάφορες ώρες μέσα στην
εβδομάδα γράφοντας τρεισίμιση σελίδες
κείμενα, να τις χωνεύω να τις ξερνάω και
να σου σερβίρω τις απόκρυφες βρωμιές
του εσωτερικού μου κόσμου στο διαδυκτιακό
πιάτο γαρνιρισμένες με τριμμένα
πεντάγραμα και ρυθμικές αξίες, ήθη και
εύθυμα! Η λύτρωση για τον κάθε άνθρωπο
και ιδιαίτερα για τον καλλιτέχνη είναι
η δημιουργηκότητα. Ο εχθρός μας είναι
φυσικά η ανορεξία. Έτσι για έναν μήνα
περίπου νικήθηκα από τον διάολο τον
πολύποδα και πέρασα μια κρίση πνευματικής
ανορεξίας σε πλήρη αντίθεση με την
σωματική μου κατάσταση που εκεί περνάω
μια κρίση βουλιμίας. Ο διάολος που
λέγεται και καπιταλισμός, λέγεται και
πόλεμος, λέγεται και μιζέρια και κατάθλιψη
ξέρει τί κάνει. Φουσκώνει το κορμί σου
και αδυνατίζει το μυαλό σου, τρανταχτό
παράδειγμα ο μέσος Αμερικάνος. Εγώ αφού
δεν φοράω ποτέ κομποσκίνια και ματάκια
για να μη με βάζει στο μάτι ο Βελζεβούλ,
έχω ηττηθεί προς το παρόν στη μάχη με
το σώμα όμως βρίσκομαι σε έναν μόνιμο
αγώνα με πολλές αν μου επιτρέπετε
νικηφόρες στιγμές στο θέμα του πνεύματος.
Που θα πάει. Θα νικήσουμε...
Πολλά, αμέτρητα συνέβησαν όλο αυτό το διάστημα της απουσίας μου, τόσα που δυσκολεύομαι να αρχίσω από κάπου και να τα βάλω σε μια σειρά. Όλο το κακό του κόσμου χωράει σε ένα πρωινό άμα λάχει, που θα ξεφιλίσεις μερικές εφημερίδες. Πέρα από τους διάφορους αριστερισμούς, τις σχεδόν φετιχιστικές κομμουνιστικές κορόνες και την ταξική αγωνία, θέλω σαν τρελός να πέσει ο καπιταλισμός για να διαπιστώσω, άμα η έμφυτη κακία μας σαν είδος κορυφώνεται στον καπιταλισμό ή άμα μένει αναλύωτη και δυνατή στις οποιεσδήποτε κοινωνικές συνθήκες. Από θέση χρόνια τώρα είμαι τις άποψης πως γεννηθήκαμε με αυτή την αρρώστεια, όμως ειδικά τον τελευταίο καιρό πιάνω τον εαυτό μου να είναι όλο και πιο πεπισμένος πως χωρίς καπιταλισμό τα πράγματα θα ήταν καλύτερα. Μη ξεχνάμε άλλωστε τί παρατήρησε και μας δίδαξε και ο Κορνήλιος Καστοριάδης. Ο καπιταλισμός είναι φύσιν παράλογος. Ο παραλογισμός του καπιταλισμού μεταξύ άλλων έγκειται στο ότι ένας άνθρωπος ή μια επιχείρηση μπορεί να πλουτίζει επ αόριστον, ασταμάτητα. Το ότι η βασικότερη δομική ύλη της κοινωνίας, το οικονομικό σύστημά της δίνει το ελεύθερο σε κάποιον να μαζέψει και την συντριπτική πλειοψηφία του πλούτου άμα μπορεί, δηλαδή εκατομύρια φορές πάνω απ' όσο του χρειάζεται για να εξασφαλίσει την άνεσή του για την δικιά του ζωή και την ζωή των απογώνων του, είναι από μόνο του τόσο παράλογο που καταντάει επικίνδυνο. Αυτή η αντίληψη του καταμερισμού του πλούτου δεν είναι καινούργια όμως, υπάρχει χρόνια τώρα και με πολλές τεχνικές έχουν καταφέρει να την εμβολιάσουν τόσο βαθιά στη φλέβα της κοινωνίας που σήμερα άμα το πεις αυτό σε κάποιον, το πώς γίνεται δηλαδή κάποιος να μπορεί να πλουτίζει ασταμάτητα θα γυρίσει και θα σου πει τελείως φυσικά μαγκιά του. Οι καιροί είναι τέτοιοι αγαπητοί μου που οι έχοντες και οι οργανωτές τούτου του κόσμου ποντάρουν επιτέλους τα μεγαλύτερα ποσά τους στα πιο σίγουρα και δοκιμασμένα του νούμερα. Τη σκοτεινή πλευρά μας. Έτσι σε καιρούς που χωρίς κανένα ιδεολογικό ή οικονομίστικο καπέλο απαραίτητα έπρεπε να ανεβάσουμε τις θερμοκρασίες της αλληλεγγύης μας και της ανθρωπιά μας, τρέχουμε όπου μας σπρώχνουνε και βάζουμε σαν τοίχο ασφαλείας το μίσος και την ματαιοδοξία. Οι υποκριτές και οι φαρισαίοι μας διδάσκουν με ευκολία τον Δαρβίνειο ανταγωνισμό και τον σκοτεινό και άρρωστο ρατσισμό, όμως εμείς, σαν άλλη συμμορία συντρόφων του Ιησού Χριστού οφείλουμε εκεί που θα τελειώσει και η τελευταία γρανίδα λόγου, άμα τελειώσει, που ευχόμαστε να μη τελειώσει, να βγάλουμε την μαγική ράβδο και με ένα ομόφωνο άμπρα κατάμπρα να ρίξουμε τα τείχη. Μαγεία...
Το θέμα φυσικά που έπαιξε περισσότερο τον τελευταίο μήνα αναλογικά με όλα τα άλλα ήταν η σύλληψη των τριών νεαρών της οργάνωσης Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς. Φυσικά η συζήτηση για το άμα έπρεπε να φυλακιστούν είναι περριτή και όχι απαραίτητα επειδή εγώ τους θεωρώ ένοχους οι εγκληματίες αλλά επειδή έχουμε ένα κράτος με συγκεκριμένους νόμους και όποιος τους παραβιάζει πρέπει να συλλαμβάνεται και δε χωράει σε αυτή τη δεδομένη διαπίστωση το κακώς ή καλώς. Κάτι όμως που χωράει συζήτηση με αφορμή αυτό είναι φυσικά το ίδιο θέμα που συζητάμε πάντα. Το θέμα της ισονομίας. Το γιατί ο νόμος να εφαρμόζεται στους αναρχικούς αλλά να μην εφαρμόζεται στους νεοναζί. Γιατί ο τελευταίος τσομπάνης στο χωριό να ελέγχεται για τα έσοδά του και να τιμωρείται για τυχόν φοροδιαφυγές και η Ντόρα να έχει πενηντα τόσα ακίνητα και ο Νταλάρας ενενήντα τόσα. Γιατί οι φάτσες των τρομοκρατών να μοστράρουν σε όλα τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και να μην έχουμε δει ούτε ένα πρόσωπο μεγαλοεμπόρου ναρκωτικών , υπεράνω υποψίας παιδεραστή και μεγαλογιατρού ή μεγαλοδικηγόρου φοροφυγά. Το σύμπαν ολόκληρο διέπεται από νόμους. Νόμους πολλές φορές ανυπόφορους και άδικους. Έτσι και η κάθε κοινωνία ανθρώπων χρειάζεται νόμους. Μακαρί κάποτε να φτάσουμε στο επίπεδο που να μπορούμε απ όλες τις απόψεις να φτιάχνουμε τους δικούς μας νόμους γιατί φυσικά μη ξεχνάμε πως ότι είναι νόμιμο δεν είναι και ηθικό και χρειάζετια πάντα εξέλιξη και αναθεώρηση. Αλλά όποιοι και να είναι οι νόμοι πρέπει να ισχύει το ίδιο για όλους και όχι να κυριαρχεί το Οργουελικό “ όλοι
είμαστε ίσοι αλλά κάποιοι είναι πιο ίσοι”
.Όλοι μαζί κινούμε, συρφετός,
γυρεύοντας ομοιοκαταληξία.
Mια τόσο ευγενικιά φιλοδοξία
έγινε της ζωής μας ο σκοπός.
Φυσικά εκτός από την σύλληψη των τριών νεαρών ακόμη περισσότερες συζητήσεις προκάλεσε ο άγριος ξυλοδαρμός τους από τους αστυνομικούς. Οι σύγχρονοι βασανιστές της χούντας βασάνισαν με τον χειρότερο τρόπο αυτά τα τρία παιδιά και έπειτα πρόσπάθησαν να καλύψουν τα τραύματα με φώτοσοπ στις φωτογραφίες. Που πας ρε βλαχόμπατσε? Ακόμα και εμένα να έβαζαν πιο καλά θα τα κάλυπτα. Κάνετε που κάνετε σαν σώμα την πιο ύπουλη και μισιτή δουλειά του γενικού συστήματος, κάντε το καλά. Γελούσαν μαζί μας και οι επαγγελματίες βασανιστές του εξωτερικού. Οι μπάτσοι αυτοί λοιπόν χρησιμοποίησαν την πάγια τακτική τους σε παιδιά είκοσι χρονών. Ίσως να έχουνε παιδιά ή ανίψια στην ηλικία τους και όμως χωρίς καμία σκέψη τα σακατέψανε στο ξύλο. Και μετά πετάγεται σαν τσουτσού ο αναρχικός και σου λέει μπάτσοι γουρούνια δολοφόνοι. Κάτσε ρε μάγκα. Τί σου φταίνε τα γουρουνάκια; Να τα λέμε σωστά πλέον παιδιά. Οι καιροί είναι κρίσιμοι. Το έχω ξαναπεί. Το σωστό είναι μπάτσοι παγώνια δολοφόνοι. Γιατί τα παγώνια είναι σου λέει όμορφα. Και οι μπάτσοι δεν είναι άσχημοι. Είναι ωραία παιδιά οι περισσότεροι και η στολή είναι αφροδισιακή. Έχετε ακουσει όμως το κελάηδημα του παγωνιού? Είναι από τους πιο άσχημους ήχους. Αντίστοιχα έχεις ακούσει μπάτσο να μιλάει? Κάπως έτσι πάει. Μπάτσοι Παγώνια Δολοφόνοι λοιπόν...
Το θέμα των τρομοκρατών λοιπόν , -ο Θεός να τους κάνει- ξεσήκωσε και μια μεγάλη κουβέντα σε κανάλια και μέσα κοινωνικής δικτύωσης για το θέμα της βίας. Τί είναι η βία, αν πρέπει να την χρησιμοποιούμε και τα λοιπά. Για αρχή ας το πούμε αυτό. Όποιος φαντάζεται τον κόσμο, το ανθρώπινο γένος και ολόκρηρο το έμψυχο δυναμικό του σύμπαντος χωρίς βία ή δε ξέρει τί του γίνεται ή φοβάται τόσο μα τόσο πολύ στη ζωή του που δε θέλει καν να σκεφτεί ότι υπάρχει τέτοιο πράγμα. Φυσικά δε τον κατηγορούμε μόνο και μόνο γ΄αυτό, άλλωστε δε μπορούμε να ξέρουμε τί έχει ζήσει σαν παιδί στην οικογένειά του, όμως μια διαφωνία όσο να πεις θα την έχουμε όταν ο ίδιος άνθρωπος με τα ψυχολογικά του κενά και τους βαθύτερους φόβους του βγαίνει και σου παρουσιάζει σαν αλήθεια και σαν ρεαλιστική πρόταση την ολοκληρωτική κατάργηση της βίας. Πρώτος, πρώτος ο παππούς Δαρβίνος μας έμαθε πως η εξέλιξη στη φύση επιτυγχάνεται μέσω της αλληλοεξόντωσης και της βίας. Βέβαια εδώ προκύπτει ένα καινούργιο πρόβλημα. Αυτή τη φυσική διαπίστωση του παππούλη μας την πήραν οι καπιταλιστές αλλά και οι αναρχικοί και διάφοροι αριστεροί και την καταχραστήκανε. Έτσι διάφορες σέχτες, τυφλά και χωρίς δεύτερες σκέψεις κάνανε την αλληλοεξόντωση είτε σε οικονομικό, είτε σε αντιπολιτευτικό επίπεδο μόνιμο και αδιάλλαχτο νόμο και μας ταλαιπωρούν. Ναι η εξέλιξη επιτυγχάνεται σαφώς και μέσω της βίας αλλά όλοι αυτοί θυμούνται τον Δαρβίνο αλλά ξεχνάνε τον αναρχικό πρίγκηπα, τον Πιοτρ Κροπότκιν που στο βιβλίο του “Αλληλοβοήθεια- παράγοντας της εξέλιξης” μας μαθαίνει πως εκτός από την βία, εξέλιξη μπορεί να επιτευχθει και με την συνεργασία. Η εξουσία θα έχει αναγκαστηκά μέσα της την βία και σε οποιοδήποτε πολίτευμα, ακόμα και αν τιτλοφορείται δημοκρατικό, η βία θα είναι το βασικό συστατικό ασφάλειάς της και εμείς όχι από αντίδραση εφηβικού τύπου, ή από διαταραγμένη εκδικιτηκότητα αλλά από χρέος θα πρέπει να εξαντλήσουμε όλα μα όλα τα περιθώρεια διαλόγου και ειρηνικής παρεμβατικότητας, αλλά όταν τελειώσουν, και μόνον τότε θα πρέπει να είμαστε έτοιμοι να χρησιμοποιήσουμε αυτή την χοντρή, άσχημη αλλά εύθυμη μαμή της ιστορίας. Άλλωστε ο ποιητής Ανδρέας Κάλβος δεν έβαλε τυχαία δίπλα, δίπλα την αρετή και την τόλμη. Η τόλμη από μόνη της είναι τυφλός φετιχισμός, η αρετή από μόνη της είναι καταδικασμένες καλές προθέσεις. Θέλει αρετήν και τόλμην η Ελευθερία...
Και μιλώντας για βία, διαβάζοντας πρωτοσέλιδα εφημεριδών μαθαίνω πως δεν έχει φτάσει ούτε ένα ευρώ στον ΟΑΕΔ από την «ειδική εισφορά αλληλεγγύης για την καταπολέμηση της ανεργίας», παρ' όλο που αυτή παρακρατείται εδώ και δύο χρόνια, κάθε μήνα από τους μισθούς χιλιάδων υπαλλήλων του ευρύτερου δημόσιου τομέα και των τραπεζών. Συγκεκριμένα ο ο διοικητής του ΟΑΕΔ, Ηλίας Κικίλιας δήλωσε πως «Το ποσό της εισφοράς αποτελεί έσοδο του κρατικού προϋπολογισμού. Από εκεί και πέρα, το πώς η κεντρική πολιτική διοίκηση αξιοποιεί αυτά τα χρήματα, αυτό δεν μπορώ να το ξέρω. Είναι ζήτημα του υπουργείου Οικονομικών. Πάντως, αυτά τα χρήματα θα μπορούσαν να δοθούν για την ανακούφιση της ανεργίας».
Πρόσθεσε ότι «ο ΟΑΕΔ επιχορηγείται με 500 εκατομμύρια ευρώ ετησίως, τα οποία καλύπτουν την πληρωμή των επιδομάτων ανεργίας». Το ποσό αυτό, όμως, δίνεται ούτως ή άλλως στον Οργανισμό Απασχόλησης. Ευλόγως, δημιουργείται η απορία για ποιο λόγο νομοθετήθηκε «η ειδική εισφορά αλληλεγγύης για την καταπολέμηση της ανεργίας» και στη συνέχεια δεν αξιοποιήθηκε σε πολιτικές αντιμετώπισής της, η οποία αυξάνεται καθημερινά με ιλιγγιώδεις ρυθμούς.. Βία είναι να είσαι άνεργος αγαπητέ μου, να διαλύεται η ψυχολογία σου και το σπίτι σου, να δανίζεσαι από άλλους άνεργους δύο και τρία ευρώ για να πάρεις ψωμί και γάλα ενώ συγχρόνως τα κανάλια σου λένε πως φέτος οι πλούσιοι της γης έγιναν ακόμη πιο πλούσιοι. Όταν δεν νιώθεις τη σκιά της ανεργίας και της πείνας από πάνω σου είναι φυσικό να αισθάνεσαι ασφαλής και άμα δε μπαίνεις στον κόπο του άλλου προσπαθείς έως και να στηρίξεις την υπάρχουσα κατάσταση έστω και με αδιάφορες παραλλαγές, άμα όμως είσαι ταξικά εξαθλιωμένος ή έστω έχεις συνειδισιακά επίγνωση της κατάστασης, έχεις την αγωνία της επανάστασης και δικαιούσαι να συζητάς το θέμα της βίας καθώς την βιώνεις είτε στη καρδιά σου είτε στο στομάχι σου...
Σε άλλα νέα πιο διασκεδαστικά, επέστρεψαν στο Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Καρκίνωμα οι διαγραφέντες. Βουλευτές. Όπως πάντα σε αυτή τη χώρα μας κοροϊδεύουν μέσα στα μούτρα και εμείς δε παρνουμε χαμπάρι τίποτα.
Μας ψεκάζουνε σου λέω
Πολλά, αμέτρητα συνέβησαν όλο αυτό το διάστημα της απουσίας μου, τόσα που δυσκολεύομαι να αρχίσω από κάπου και να τα βάλω σε μια σειρά. Όλο το κακό του κόσμου χωράει σε ένα πρωινό άμα λάχει, που θα ξεφιλίσεις μερικές εφημερίδες. Πέρα από τους διάφορους αριστερισμούς, τις σχεδόν φετιχιστικές κομμουνιστικές κορόνες και την ταξική αγωνία, θέλω σαν τρελός να πέσει ο καπιταλισμός για να διαπιστώσω, άμα η έμφυτη κακία μας σαν είδος κορυφώνεται στον καπιταλισμό ή άμα μένει αναλύωτη και δυνατή στις οποιεσδήποτε κοινωνικές συνθήκες. Από θέση χρόνια τώρα είμαι τις άποψης πως γεννηθήκαμε με αυτή την αρρώστεια, όμως ειδικά τον τελευταίο καιρό πιάνω τον εαυτό μου να είναι όλο και πιο πεπισμένος πως χωρίς καπιταλισμό τα πράγματα θα ήταν καλύτερα. Μη ξεχνάμε άλλωστε τί παρατήρησε και μας δίδαξε και ο Κορνήλιος Καστοριάδης. Ο καπιταλισμός είναι φύσιν παράλογος. Ο παραλογισμός του καπιταλισμού μεταξύ άλλων έγκειται στο ότι ένας άνθρωπος ή μια επιχείρηση μπορεί να πλουτίζει επ αόριστον, ασταμάτητα. Το ότι η βασικότερη δομική ύλη της κοινωνίας, το οικονομικό σύστημά της δίνει το ελεύθερο σε κάποιον να μαζέψει και την συντριπτική πλειοψηφία του πλούτου άμα μπορεί, δηλαδή εκατομύρια φορές πάνω απ' όσο του χρειάζεται για να εξασφαλίσει την άνεσή του για την δικιά του ζωή και την ζωή των απογώνων του, είναι από μόνο του τόσο παράλογο που καταντάει επικίνδυνο. Αυτή η αντίληψη του καταμερισμού του πλούτου δεν είναι καινούργια όμως, υπάρχει χρόνια τώρα και με πολλές τεχνικές έχουν καταφέρει να την εμβολιάσουν τόσο βαθιά στη φλέβα της κοινωνίας που σήμερα άμα το πεις αυτό σε κάποιον, το πώς γίνεται δηλαδή κάποιος να μπορεί να πλουτίζει ασταμάτητα θα γυρίσει και θα σου πει τελείως φυσικά μαγκιά του. Οι καιροί είναι τέτοιοι αγαπητοί μου που οι έχοντες και οι οργανωτές τούτου του κόσμου ποντάρουν επιτέλους τα μεγαλύτερα ποσά τους στα πιο σίγουρα και δοκιμασμένα του νούμερα. Τη σκοτεινή πλευρά μας. Έτσι σε καιρούς που χωρίς κανένα ιδεολογικό ή οικονομίστικο καπέλο απαραίτητα έπρεπε να ανεβάσουμε τις θερμοκρασίες της αλληλεγγύης μας και της ανθρωπιά μας, τρέχουμε όπου μας σπρώχνουνε και βάζουμε σαν τοίχο ασφαλείας το μίσος και την ματαιοδοξία. Οι υποκριτές και οι φαρισαίοι μας διδάσκουν με ευκολία τον Δαρβίνειο ανταγωνισμό και τον σκοτεινό και άρρωστο ρατσισμό, όμως εμείς, σαν άλλη συμμορία συντρόφων του Ιησού Χριστού οφείλουμε εκεί που θα τελειώσει και η τελευταία γρανίδα λόγου, άμα τελειώσει, που ευχόμαστε να μη τελειώσει, να βγάλουμε την μαγική ράβδο και με ένα ομόφωνο άμπρα κατάμπρα να ρίξουμε τα τείχη. Μαγεία...
Το θέμα φυσικά που έπαιξε περισσότερο τον τελευταίο μήνα αναλογικά με όλα τα άλλα ήταν η σύλληψη των τριών νεαρών της οργάνωσης Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς. Φυσικά η συζήτηση για το άμα έπρεπε να φυλακιστούν είναι περριτή και όχι απαραίτητα επειδή εγώ τους θεωρώ ένοχους οι εγκληματίες αλλά επειδή έχουμε ένα κράτος με συγκεκριμένους νόμους και όποιος τους παραβιάζει πρέπει να συλλαμβάνεται και δε χωράει σε αυτή τη δεδομένη διαπίστωση το κακώς ή καλώς. Κάτι όμως που χωράει συζήτηση με αφορμή αυτό είναι φυσικά το ίδιο θέμα που συζητάμε πάντα. Το θέμα της ισονομίας. Το γιατί ο νόμος να εφαρμόζεται στους αναρχικούς αλλά να μην εφαρμόζεται στους νεοναζί. Γιατί ο τελευταίος τσομπάνης στο χωριό να ελέγχεται για τα έσοδά του και να τιμωρείται για τυχόν φοροδιαφυγές και η Ντόρα να έχει πενηντα τόσα ακίνητα και ο Νταλάρας ενενήντα τόσα. Γιατί οι φάτσες των τρομοκρατών να μοστράρουν σε όλα τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και να μην έχουμε δει ούτε ένα πρόσωπο μεγαλοεμπόρου ναρκωτικών , υπεράνω υποψίας παιδεραστή και μεγαλογιατρού ή μεγαλοδικηγόρου φοροφυγά. Το σύμπαν ολόκληρο διέπεται από νόμους. Νόμους πολλές φορές ανυπόφορους και άδικους. Έτσι και η κάθε κοινωνία ανθρώπων χρειάζεται νόμους. Μακαρί κάποτε να φτάσουμε στο επίπεδο που να μπορούμε απ όλες τις απόψεις να φτιάχνουμε τους δικούς μας νόμους γιατί φυσικά μη ξεχνάμε πως ότι είναι νόμιμο δεν είναι και ηθικό και χρειάζετια πάντα εξέλιξη και αναθεώρηση. Αλλά όποιοι και να είναι οι νόμοι πρέπει να ισχύει το ίδιο για όλους και όχι να κυριαρχεί το Οργουελικό “ όλοι
είμαστε ίσοι αλλά κάποιοι είναι πιο ίσοι”
.Όλοι μαζί κινούμε, συρφετός,
γυρεύοντας ομοιοκαταληξία.
Mια τόσο ευγενικιά φιλοδοξία
έγινε της ζωής μας ο σκοπός.
Φυσικά εκτός από την σύλληψη των τριών νεαρών ακόμη περισσότερες συζητήσεις προκάλεσε ο άγριος ξυλοδαρμός τους από τους αστυνομικούς. Οι σύγχρονοι βασανιστές της χούντας βασάνισαν με τον χειρότερο τρόπο αυτά τα τρία παιδιά και έπειτα πρόσπάθησαν να καλύψουν τα τραύματα με φώτοσοπ στις φωτογραφίες. Που πας ρε βλαχόμπατσε? Ακόμα και εμένα να έβαζαν πιο καλά θα τα κάλυπτα. Κάνετε που κάνετε σαν σώμα την πιο ύπουλη και μισιτή δουλειά του γενικού συστήματος, κάντε το καλά. Γελούσαν μαζί μας και οι επαγγελματίες βασανιστές του εξωτερικού. Οι μπάτσοι αυτοί λοιπόν χρησιμοποίησαν την πάγια τακτική τους σε παιδιά είκοσι χρονών. Ίσως να έχουνε παιδιά ή ανίψια στην ηλικία τους και όμως χωρίς καμία σκέψη τα σακατέψανε στο ξύλο. Και μετά πετάγεται σαν τσουτσού ο αναρχικός και σου λέει μπάτσοι γουρούνια δολοφόνοι. Κάτσε ρε μάγκα. Τί σου φταίνε τα γουρουνάκια; Να τα λέμε σωστά πλέον παιδιά. Οι καιροί είναι κρίσιμοι. Το έχω ξαναπεί. Το σωστό είναι μπάτσοι παγώνια δολοφόνοι. Γιατί τα παγώνια είναι σου λέει όμορφα. Και οι μπάτσοι δεν είναι άσχημοι. Είναι ωραία παιδιά οι περισσότεροι και η στολή είναι αφροδισιακή. Έχετε ακουσει όμως το κελάηδημα του παγωνιού? Είναι από τους πιο άσχημους ήχους. Αντίστοιχα έχεις ακούσει μπάτσο να μιλάει? Κάπως έτσι πάει. Μπάτσοι Παγώνια Δολοφόνοι λοιπόν...
Το θέμα των τρομοκρατών λοιπόν , -ο Θεός να τους κάνει- ξεσήκωσε και μια μεγάλη κουβέντα σε κανάλια και μέσα κοινωνικής δικτύωσης για το θέμα της βίας. Τί είναι η βία, αν πρέπει να την χρησιμοποιούμε και τα λοιπά. Για αρχή ας το πούμε αυτό. Όποιος φαντάζεται τον κόσμο, το ανθρώπινο γένος και ολόκρηρο το έμψυχο δυναμικό του σύμπαντος χωρίς βία ή δε ξέρει τί του γίνεται ή φοβάται τόσο μα τόσο πολύ στη ζωή του που δε θέλει καν να σκεφτεί ότι υπάρχει τέτοιο πράγμα. Φυσικά δε τον κατηγορούμε μόνο και μόνο γ΄αυτό, άλλωστε δε μπορούμε να ξέρουμε τί έχει ζήσει σαν παιδί στην οικογένειά του, όμως μια διαφωνία όσο να πεις θα την έχουμε όταν ο ίδιος άνθρωπος με τα ψυχολογικά του κενά και τους βαθύτερους φόβους του βγαίνει και σου παρουσιάζει σαν αλήθεια και σαν ρεαλιστική πρόταση την ολοκληρωτική κατάργηση της βίας. Πρώτος, πρώτος ο παππούς Δαρβίνος μας έμαθε πως η εξέλιξη στη φύση επιτυγχάνεται μέσω της αλληλοεξόντωσης και της βίας. Βέβαια εδώ προκύπτει ένα καινούργιο πρόβλημα. Αυτή τη φυσική διαπίστωση του παππούλη μας την πήραν οι καπιταλιστές αλλά και οι αναρχικοί και διάφοροι αριστεροί και την καταχραστήκανε. Έτσι διάφορες σέχτες, τυφλά και χωρίς δεύτερες σκέψεις κάνανε την αλληλοεξόντωση είτε σε οικονομικό, είτε σε αντιπολιτευτικό επίπεδο μόνιμο και αδιάλλαχτο νόμο και μας ταλαιπωρούν. Ναι η εξέλιξη επιτυγχάνεται σαφώς και μέσω της βίας αλλά όλοι αυτοί θυμούνται τον Δαρβίνο αλλά ξεχνάνε τον αναρχικό πρίγκηπα, τον Πιοτρ Κροπότκιν που στο βιβλίο του “Αλληλοβοήθεια- παράγοντας της εξέλιξης” μας μαθαίνει πως εκτός από την βία, εξέλιξη μπορεί να επιτευχθει και με την συνεργασία. Η εξουσία θα έχει αναγκαστηκά μέσα της την βία και σε οποιοδήποτε πολίτευμα, ακόμα και αν τιτλοφορείται δημοκρατικό, η βία θα είναι το βασικό συστατικό ασφάλειάς της και εμείς όχι από αντίδραση εφηβικού τύπου, ή από διαταραγμένη εκδικιτηκότητα αλλά από χρέος θα πρέπει να εξαντλήσουμε όλα μα όλα τα περιθώρεια διαλόγου και ειρηνικής παρεμβατικότητας, αλλά όταν τελειώσουν, και μόνον τότε θα πρέπει να είμαστε έτοιμοι να χρησιμοποιήσουμε αυτή την χοντρή, άσχημη αλλά εύθυμη μαμή της ιστορίας. Άλλωστε ο ποιητής Ανδρέας Κάλβος δεν έβαλε τυχαία δίπλα, δίπλα την αρετή και την τόλμη. Η τόλμη από μόνη της είναι τυφλός φετιχισμός, η αρετή από μόνη της είναι καταδικασμένες καλές προθέσεις. Θέλει αρετήν και τόλμην η Ελευθερία...
Και μιλώντας για βία, διαβάζοντας πρωτοσέλιδα εφημεριδών μαθαίνω πως δεν έχει φτάσει ούτε ένα ευρώ στον ΟΑΕΔ από την «ειδική εισφορά αλληλεγγύης για την καταπολέμηση της ανεργίας», παρ' όλο που αυτή παρακρατείται εδώ και δύο χρόνια, κάθε μήνα από τους μισθούς χιλιάδων υπαλλήλων του ευρύτερου δημόσιου τομέα και των τραπεζών. Συγκεκριμένα ο ο διοικητής του ΟΑΕΔ, Ηλίας Κικίλιας δήλωσε πως «Το ποσό της εισφοράς αποτελεί έσοδο του κρατικού προϋπολογισμού. Από εκεί και πέρα, το πώς η κεντρική πολιτική διοίκηση αξιοποιεί αυτά τα χρήματα, αυτό δεν μπορώ να το ξέρω. Είναι ζήτημα του υπουργείου Οικονομικών. Πάντως, αυτά τα χρήματα θα μπορούσαν να δοθούν για την ανακούφιση της ανεργίας».
Πρόσθεσε ότι «ο ΟΑΕΔ επιχορηγείται με 500 εκατομμύρια ευρώ ετησίως, τα οποία καλύπτουν την πληρωμή των επιδομάτων ανεργίας». Το ποσό αυτό, όμως, δίνεται ούτως ή άλλως στον Οργανισμό Απασχόλησης. Ευλόγως, δημιουργείται η απορία για ποιο λόγο νομοθετήθηκε «η ειδική εισφορά αλληλεγγύης για την καταπολέμηση της ανεργίας» και στη συνέχεια δεν αξιοποιήθηκε σε πολιτικές αντιμετώπισής της, η οποία αυξάνεται καθημερινά με ιλιγγιώδεις ρυθμούς.. Βία είναι να είσαι άνεργος αγαπητέ μου, να διαλύεται η ψυχολογία σου και το σπίτι σου, να δανίζεσαι από άλλους άνεργους δύο και τρία ευρώ για να πάρεις ψωμί και γάλα ενώ συγχρόνως τα κανάλια σου λένε πως φέτος οι πλούσιοι της γης έγιναν ακόμη πιο πλούσιοι. Όταν δεν νιώθεις τη σκιά της ανεργίας και της πείνας από πάνω σου είναι φυσικό να αισθάνεσαι ασφαλής και άμα δε μπαίνεις στον κόπο του άλλου προσπαθείς έως και να στηρίξεις την υπάρχουσα κατάσταση έστω και με αδιάφορες παραλλαγές, άμα όμως είσαι ταξικά εξαθλιωμένος ή έστω έχεις συνειδισιακά επίγνωση της κατάστασης, έχεις την αγωνία της επανάστασης και δικαιούσαι να συζητάς το θέμα της βίας καθώς την βιώνεις είτε στη καρδιά σου είτε στο στομάχι σου...
Σε άλλα νέα πιο διασκεδαστικά, επέστρεψαν στο Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Καρκίνωμα οι διαγραφέντες. Βουλευτές. Όπως πάντα σε αυτή τη χώρα μας κοροϊδεύουν μέσα στα μούτρα και εμείς δε παρνουμε χαμπάρι τίποτα.
Μας ψεκάζουνε σου λέω
τόσο
αντικειμενικά στο λέω
κ΄ άσε την ΝΔ να λέει το αντίθετο.
Ψάχνω στο λεξικό την λέξη ευθιξία και βρίσκω το εξής : η ιδιότητα και η αντίστοιχη συμπεριφορά του εύθικτου ανθρώπου: Yπερβολική ~. || ευαισθησία: Kοινωνική / πολιτική
Ψιλά γράμματα για την πολιτιή σκηνή της χώρας μας. Ντύθηκε και η Γκερέκου σοσιαλίστρια και ταπεινά ευχαρίστησε για την επιστροφή της στην ομάδα του ΠΑ.ΣΟ.Κ και θέλει λέει και αυτή να βάλει το λιθαράκι της. Άντε μη πω καμιά κουβέντα
Μα τ' είναι αυτά που λέω Θεέ μου Θεέ μου
χωρίς ΠΑΣΟΚ ποτέ μου ποτέ μου ποτέ μου...
κ΄ άσε την ΝΔ να λέει το αντίθετο.
Ψάχνω στο λεξικό την λέξη ευθιξία και βρίσκω το εξής : η ιδιότητα και η αντίστοιχη συμπεριφορά του εύθικτου ανθρώπου: Yπερβολική ~. || ευαισθησία: Kοινωνική / πολιτική
Ψιλά γράμματα για την πολιτιή σκηνή της χώρας μας. Ντύθηκε και η Γκερέκου σοσιαλίστρια και ταπεινά ευχαρίστησε για την επιστροφή της στην ομάδα του ΠΑ.ΣΟ.Κ και θέλει λέει και αυτή να βάλει το λιθαράκι της. Άντε μη πω καμιά κουβέντα
Μα τ' είναι αυτά που λέω Θεέ μου Θεέ μου
χωρίς ΠΑΣΟΚ ποτέ μου ποτέ μου ποτέ μου...
Επιτέλοτς
αγαπητοί μου λύνονται ένα-ένα τα
προβλήματά μας. Το Ευρωπαϊκό δικαστήριο
ανθρωπίνων δικαιωμάτων αποφάσησε πως
θα μπορούν να επιτέλους και τα ομοφυλόφιλα
ζευγάρια να υοθετούν παιδιά. Πόσα και
πόσα προβλήματα δεν είχαμε. Μπορεί να
μην έχουμε να φάμε και έτσι να πηγαίνουμε
τα παιδιά μας σε κλινικές και ορφανοτροφεία,
όμως τελικά η λύση βρέθηκε και δεν είναι
η πάταξη της φτώχειας αλλά η αύξηση των
ζευγαριών που ενδιαφέρονται να υοθετήσουν
παιδιά. Το μη χείρον βέλτιστον βέβαια
δε λέω και η συζήτηση ότι θα βγουν
περισσότερα ομοφυλόφιλα παιδιά με
αφήνει αδιάφορο πρώτον γιατί όσα βγήκαν
μέχρι τώρα βγήκαν κατα πλειοψηφεία από
ετερόφυλους γονείς και δεύτερον γιατί
ένα παιδί για να είναι υγιές χρειάζεται
αγάπη και ελευθερία βασικά, και στη
τελική αν θες να πολεμήσεις την πονηρή
και ενοχλητική μόδα της ομοφυλοφιλίας
και της αμφυφυλοφιλίας πολέμησέ την
στο πυρήνα που την κάνει μόδα και όχι
την αναπόφεκτη οδό, πολέμα δηλαδή την
τηλεόραση. Απλά τα λέω για να μη χάνουμε
τον στόχο. Ας γαβγίσουμε όλοι μαζί...
Και μιλώντας
για ομοφυλόφιλους, έχει αρχίσει η
αντίστροφη μέτρηση για τον τελικό της
γιουροβίζιον, αυτό το δαπανειρό και
ζημιογόνο για τις τσέπες όλων γκέυ
πανηγύρι που το κάναμε εθνικό γεγονός
με τις ευλογίες του star
channel και της ερτ. Είχαν
άδικο τελικά οι θεωριτικοί πατεράδες
πως το τελικό στάδιο του καπιταλισμού
είναι ο ιμπεριαλισμός. Λάθος κύριοι. Το
τελικό στάδιο του καπιταλισμού είναι
ο παραλογισμός. Απόδειξη η φωτογραφία,
με τα ΜΑΤ να φυλάνε τον τελικό ανάδειξης
του εκπροσώπου μας για την γιουροβίζιον
από τους απολυμένους εργζόμενους των
καταστημάτων metropolis. Με την χορηγία των
απολυμένων λοιπόν ο εβραιοφάγος, γνήσιος
απόγονος των αρχαίων ελλήνων Αγάθωνας,
θα πάρει τον μπαγλαμά και θα κάνει την
μόστρα του κάνοντας συγχρόνως τα κόκκαλα
του Μπάτη να τρέμουν ενώ άνθρωποι χάνουν
την δουλειά τους. Και εσύ θα συμμετέχεις
σε αυτό? Βλάκα...
Τέλος δε μπορώ να μην αναφερθώ και στην παραίτηση του πάπα ο οποίος λόγω υγείας δε μπορεί να ανταποκριθεί στην δύσκολη δουλειά που του έχει ανατεθεί, η οποία είναι αναμφησβήτητα πολύ κουραστική. Αυτή η εξέλιξη μας αφήνει σε μια αγωνία, να δούμε αν θα πραγματοποιηθεί η προφητεία του προφήτη Μαλαχία πως ο επόμενος πάπας θα λέγεται Πέτρος και θα είναι ο τελευταίος και μετά από αυτόν θα καταστραφεί ο κόσμος. Όντως πιθανός επόμενος πάπας είναι κάποιος Πέτρος. Ο μαύρος ο πάπας που λέμε. Από την άλλη βέβαια ο πάπας παραιτήθηκε λένε εξαιτίας των οικονομικών και των σεξουαλικών σκανδάλων, και όπως έχουμε ξαναπει ο κόσμος ή έχει καταστραφεί ήδη, ή είμαστε τόσο άτυχοι που δε θα καταστραφεί ποτέ...
Τέλος δε μπορώ να μην αναφερθώ και στην παραίτηση του πάπα ο οποίος λόγω υγείας δε μπορεί να ανταποκριθεί στην δύσκολη δουλειά που του έχει ανατεθεί, η οποία είναι αναμφησβήτητα πολύ κουραστική. Αυτή η εξέλιξη μας αφήνει σε μια αγωνία, να δούμε αν θα πραγματοποιηθεί η προφητεία του προφήτη Μαλαχία πως ο επόμενος πάπας θα λέγεται Πέτρος και θα είναι ο τελευταίος και μετά από αυτόν θα καταστραφεί ο κόσμος. Όντως πιθανός επόμενος πάπας είναι κάποιος Πέτρος. Ο μαύρος ο πάπας που λέμε. Από την άλλη βέβαια ο πάπας παραιτήθηκε λένε εξαιτίας των οικονομικών και των σεξουαλικών σκανδάλων, και όπως έχουμε ξαναπει ο κόσμος ή έχει καταστραφεί ήδη, ή είμαστε τόσο άτυχοι που δε θα καταστραφεί ποτέ...
