-16/12/2014         
          
   "Ο ΕΠΙΟΡΚΟΣ ΑΝΟΙΓΕΙ ΤΟΝ ΤΕΚΕ ΤΟΥ"

 

Καλησπέρα αγαπημένοι μου αναγνώστες, πως μου είστε; Καλά, ελπίζω καλά. Θα έχετε και εσείς τρομερή αγωνία για το τί θα γίνει με τον πρόεδρο της δημοκρατίας λογικά. Σας καταλαβαίνω, μεγάλη αγωνία και είναι και αυτό το κρύο και δεν βοηθάει, γιατί ήδη μας παγώνει το αίμα από τον φόβο με όλα τα καταστροφικά που πρόκειται να μας συμβούν αν πάει η χώρα σε εκλογές και δεν επιβιώσει η κυβέρνησή μας και με το κρύο γίνονται τα πράγματα χειρότερα. Είναι και τα έξοδα πολλά να βάλεις πετρέλαιο ή να πάρεις κανένα θερμοπομπό. Έτσι καταλήγεις στην λύση να έχεις σπίτι ένα τζάνκι, γιατί και το τζάκι είναι ακριβό, ή να γίνεις ο ίδιος τζάνκι να μη καταλαβαίνεις πολλά πολλά. Τα ναρκωτικά που σχεδόν δωρίζονται είναι πάμπολλα, δεν υπάρχει καμιά ανησυχία. Αρχής γενομένης από τον μπάφο της Αμφίπολης, που άμα είσαι λίγο εθνικόφρων και αρχαιολάγνος θα κάνεις σίγουρα κεφάλι και θα ξεχάσεις τα προβλήματά σου έως την οποιαδήποτε ηρωίνη που σε κάνει ήρωα, είτε εθνικό, είτε ταξικό, είτε των ζώων και των αμπελοφάσουλων. Να κάνουμε μια σημαντική σημείωση εδώ, νομίζω πως θα την βρείτε ενδιαφέρουσα. Το οποιοδήποτε ναρκωτικό, από το αλκοόλ έως την ηρωίνη, δε σε κάνουν στην πραγματικότητα να ξεχνάς τα προβλήματά σου αλλά να μη τα σκέφτεσαι, επομένως να μη σκέφτεσαι ούτε λύσεις για αυτά και απλά κοιμάσαι μακάριος περιμένοντας να πεθάνεις σε αναμένη φωτιά...

Πρέζες υπάρχουνε πολλές, δεν είναι μόνο η ηρωίνη, απλά η ηρωίνη σκοτώνει, αυτή είναι η μόνη διαφορά, μας έλεγε ο Παύλος Σιδηρόπουλος και κάτι ήξερε από πρέζες ο πρίγκηπας. Ζούμε εδώ σύντροφε ηρωινομανή, στην μαστουρωμένη Ελλάδα, μαστουρωμένη από χίλια δυο ιδεώδη και δεκάδες παραισθησιογόνες τηλεοπτικές εκπομπές. Η μεγαλύτερη μαστούρα που μας σερβίρεται κυρίως από τηλεοράσεως αλλά και όχι μόνο είναι η Ευρωπαϊκή μαστούρα. Η εκσυγχρονιστική γκλαμουριά που μόλυνε όλον τον τελευταίο πολύ καιρό το πανελλήνιο, με τις χημικές αναθυμιάσεις της,ζάλισε το έθνος το οποίο είδε τα ραδίκια ανάποδα τα οποία ανάποδα είναι αικίδαρ, δηλαδή δεν έχουν κανένα απολύτως νόημα και στη γλώσσα μας δε σημαίνουν τίποτα. Και οι αρχαίοι ημών πρωτόγονοι μαστούριαζαν για να βιώσουν κυρίως στις διονυσιακές τελετές την πνευματική έκσταση, σήμερα όμως υποδύεται τον Διόνυσο ο Σάκης Ρουβάς και αυτή η μαστούρα σου χαρίζει μόνο αυνανιστική έκσταση και βασικά όλη η εκσυγχρονισμένη μαστούρα μόνο εκεί καταλήγει, στον αυνανισμό. Γιατί να κυνηγάω την γκόμενα και να παιδεύομαι μετά στην σεξουαλική πράξη, μια να μου πέφτει, μια να λαχανιάζω και να πρέπει κιόλας στο τέλος να βάζω και το μυαλό μου να δουλέψει να πιάσω κουβεντούλα ενώ εγώ θέλω να κοιμηθώ μόνο; Θα κάτσω σπίτι μου στο υπολογιστή μου, θα αυτοικανοποιηθώ,θα πιω και κανένα τσιγαράκι και που θα πάει, ζωή είναι θα περάσει...

Σαν σήμερα γιορτάζουμε ή πενθούμε πολλές σημαντικές ιστορίες του παρελθόντος, αλλά βρίσκω και δύο ιστορικά γεγονότα που αξίζει να τα αναφέρω μαζί νομίζω, να πετύχουμε την αντίφαση που τόσο αγαπάω να δημιουργώ ή να ανακαλύπτω. Σαν σήμερα,οι ιστορικές Σουλιώτισες, χόρεψαν τον τελευταίο τους χορό στο Ζάλογγο για να γλιτώσουν από την μανία του Αλή και να πεθάνουν με αξιοπρέπεια. Σαν σήμερα επίσης συμφωνήθηκε η κυκλοφορία του ενιαίου ευρωπαϊκού νομίσματος, του αγαπημένου μας ευρώ δηλαδή. Σκέφτομαι αγαπημένοι μου ακροατές και αναγνώστες λοιπόν, πως τα 400 χρόνια στον Οθωμανικό ζυγό,ήρθαν και εδραίωσαν την ανατολίτική μας υπόσταση και έτσι μέχρι σήμερα έχουμε τις λαμογιές, την κουτοπονηριά, την κλοπή κλπ στο αίμα μας αλλά ταυτόχρονα και τα τσιμπούσια μας, τα μερακλίδικα κομμάτια μας, τα έθιμά μας, το τρατάρισμα, την φιλοξενία κλπ. Άμα δεν μπαίναμε ποτέ στον Τουρκικό ζυγό, μπορεί όντως σήμερα να ήμασταν μια Ευρωπαϊκή υπερδύναμη, με βιομηχανία και μνημεία και πολιτισμό όμως χωρίς την πραγματική μας ιστορία μπορεί να μην είχαμε τον Βαμβακάρη, τον Χατζιδάκι, τον Ζαμπέτα και τα στοιχεία που ανέφερα παραπάνω. Μπορούμε να διαλέξουμε ανάμεσα στον Μάρκο Βαμβακάρη και την Στικούδη; Και αν ναι είμαστε έτοιμοι να πάρουμε και τα ρίσκα μας;...

Προεδρικές εκλογές λοιπόν και το πολιτικό παιχνίδι εντυπώσεων είναι στο κόκκινο. Σε μία φυσιολογική δημοκρατία, αυτήν που νομίζουν οι φιλελέδες ότι ζούμε, η εκλογή του προέδρου της δημοκρατίας είναι μια διαδικασία που και σε πολιτικό αλλά και σε συμβολικό επίπεδο έχει ιδιαίτερη σημασία. Εδώ βέβαια στην μαστουρωμένη Ελλάδα,ο πρόεδρος της δημοκρατίας είναι ένα διακοσμητικό στοιχείο, σαν να είναι η δημοκρατία μας ένα κακόγουστο τραπεζάκι στο παγκόσμιο σαλόνι και ο Πρόεδρος της δημοκρατίας είναι ένα βάζο απάνω εκεί. Η εκλογή προέδρου της δημοκρατίας εξυπηρετεί μόνο την γιαλαντζί κοκορομαχία ανάμεσα σε κυβέρνηση και Σύριζα που παίζουν το κλασικό, κιτς παιχνίδι εντυπώσεων. Τώρα με το παράδειγμα με το τραπέζι και το βάζο που έφερα πριν, μην μπερδεύεσαι εσύ και νομίζεις πως μέσα στο βάζο έχει κάνα ευωδιάζον άνθος. Το πολύ κανένα πλαστικό άοσμο, ευρωπαϊκής αισθητικής. Ο κύριος Δήμας, αυτός λέω με την συμπαθητική φάτσα και το ύφος χιλίων καρδιναλίων, που τις έτρωγε κάποτε από την Μαρίκα την Μητσοτάκη και που μοιάζει με κάτι ανάμεσα σε Πατακό και Γκουσκγούνη, είναι παιδί των τραπεζών, με χαραγμένη στο μέτωπο την σφραγίδα της παγκόσμιας τράπεζας της οποίας έχει υπάρξει δικηγόρος. Από άνθη δηλαδή το πολύ τα άνθη του κακού να βρεις...

Εμετικές δηλώσεις κάθε μέρα μία απο την συγκυβέρνηση μία από την αντιπολίτευση. Υπερβολές, μαγκιές, εξυπνάδες, λογοπαίγνια του κώλου, επιτρέψτε μου να πω. Θριαμβολογεί ο Σύριζα σαν να βγήκε κιόλας κυβέρνηση με το 60% του κόσμου μαζί του (εντάξει λέω και καμιά υπερβολή) μαγκιές ο Σαμαράς και αυτό το Βούλτεψη, σε ένα αυτιστικό παιχνίδι εντυπώσεων όπου ο Σύριζα με την βοήθεια δεκάδων ιστιοσελίδων και η συγκυβέρνηση με τη βοήθεια της τηλεόρασης, του ραδιοφώνου και των φυλλάδων, προσπαθούν να επιβάλλουν την δικιά τους γελοία προπαγάνδα. Έχουν φρίξει οι πάντες στα κανάλια να μας πείσουν ότι θα καταστραφούμε και θα γυρίσουμε στη δραχμή άμα βγει ο Σύριζα και πως περνάμε πάλι δύσκολα -ενώ είχαμε μπει στον παράδεισο- εξαιτίας της πιθανότητας για εκλογές κλπ. Ρεσιτάλ υπερβολής και τρομολαγνείας. Ποιος είναι ο τρομοκράτης ποιος;...

Από την άλλη είναι ο Σύριζα, ο οποίος παρατάει όλο και περισσότερο με την πάροδο του χρόνου την εφηβική του ορμή και σιγά σιγά μετατρέπεται σε υπεύθυνη δύναμη που μπορεί να ανταπεξέλθει στις απαιτήσεις των καιρών. Να μου το θυμηθείτε πως οι σημερινοί, “προοδευτικοί” και “ ψύχραιμοι” Πασοκο-Καμινο-Μπουταρόπληκτοι, κάποτε θα θεωρούν τον Σύριζα την μόνη λύση και θα τον ψηφίζουν σωρηδόν. Γρήγορα ενηλικιώθηκε ο Σύριζα, και από έφηβος αριστερός που με το που θα έβγαινε θα έσκιζε όλα τα μνημόνια και θα έδινε άλλη ζωή στον τόπο αρχίζει και γυρίζει την γραμμή του και φτάνει έως τα όρια του καλύτερου από τους παρόντες, διαπραγματευτή. Όλα αυτά φυσικά σε συνδιασμό με την πορεία επανασύνδεσής του με τον Θείο Φώτη τον Κουβελί. Οι διαζευγμένοι αριστεροί εραστές, επαναπροσδιορίζουν τις σχέσεις τους και βρίσκουν ξανά σιγά σιγά πόσα κοινά έχουν. Από τη μία ο Θείος Φώτης βλέπει πως δε θα είναι στην επόμενη βουλή με την Φιλολογική Αριστερά του, και τόσο ιστορικό στέλεχος της Αριστεράς να μείνει εκτός πολιτικής, ντροπή. Είναι ακόμα νέος έτσι και αλλιώς, έχει πολλά να δώσει, θα κόψει και το κάπνισμα άμα δε το έκοψε ήδη, θα έχει πιο πολλές αντοχές, και από την άλλη ο πολύ μικρός Αλέξης, σου λέει εδώ βάλαμε καν και καν στο κόμμα, τόσο ΠΑΣΟΚ μαζέψαμε, ο Κουβελάκος; Κέρδος θα 'ναι. Δε σκίζει πια μνημόνια, ενίοτε βέβαια όταν παθαίνει κρίσεις ναρκισισμού βάζει τις αγορές να χορεύουν ενώ αυτός παίζει ζουρνά ή λύρα, -ανάλογα σε ποια πόλη μιλάει-, αλλά μετά επιβεβαιώνει τις αγορές και την Ευρώπη πως θα είναι φρόνιμος...


Ωστόσο, όχι η "Αυγή", ούτε ο "Ριζοσπάστης", η "Wall Street Journal" φιλοξένησε άρθρο με το οποίο εκφράζει την άποψη πως ο Αντώνης Σαμαράς, αντί να κερδίζει και να πείθει τον λαό τον εκβιάζει. Ίσως επειδή είμαι πολύ νέος να μην μπορώ να βγάλω ασφαλή συμπεράσματα, αλλά νομίζω πως αυτή η κυβέρνηση παίρνει βραβείο εκβιασμών και διλημμάτων. Εκβιάζει τον κόσμο εκμεταλευόμενη ακριβώς αυτό το αίσθημα φόβου και αβεβαιότητας που διακατέχει τον μουδιασμένο νοικοκυραίο και φοβάται πως μπορεί να υπάρχει και χειρότερη κατάντια από αυτήν που βρίσκετε. Και καλά ο Μάκης ο Υπερβορίδης ο τσεκούρας να βγαίνει και να μας λέει πως πάντα υπάρχει η ευκαιρία να γνωρίσεις καινούργιες εμπειρίες με ύφος “να δειτε τι θα πάθετε έτσι και δε βγαλετε εμάς”, λογικό, αλλά να το κάνει και ο πρωθυπουργός πάει κάπως πολύ. Σαν είσαι μάγκας και νταής και θέλεις να με πάρεις, πρέπει συντάξεις και μισθούς μάγκα να κουσουμάρεις...

Και ενώ συμβαίνουν όλα αυτά τα διασκεδαστικά μαθαίνουμε πως εν αγνοία των πολιτών, τελικά όσοι φορολογούμενοι προχώρησαν σε ρύθμιση των ληξιπρόθεσμων οφειλών τους, πάλι κινδυνεύουν με κατάσχεση της περιουσίας τους από την εφορία. Στα μέσα μαζικής ημέρωσης, λέγεται πως το καινούργιο νομοσχέδιο για την ρύθμιση των δανείων δεν ήταν σαφές και ο κόσμος έπεσε σε παγίδα, φυσικά από την άλλη κανένα από αυτά τα μέσα δε φρόντισε να κάνει γνωστή την παγίδα αυτήν. Βρισκόμαστε μπροστά σε άλλη μία περίπτωση όπου οι κρατικοί μηχανισμοί κοροϊδεύουν και εξαπατούν τον πολίτη και κάπου εκεί ξανααρχίζει η κουβέντα για το αν όντως μαζί τα φάγαμε και άμα τελικά ισχύει, ποιος έχει την πρώτη ευθύνη; Εμείς που κάνουμε τα ίδια με τους πολιτικούς και βολευόμαστε άρα δε μας παίρνει να κατηγορούμε, ή οι πολιτικοί που δεν φροντίζουν να αποτελούν με όσα κάνουν και ψηφίζουν το παράδειγμα για τον πολίτη; Τι θα πεί δεν φταίμε εμείς, τι θα πει πως φταίνε οι άλλοι;...


Και όσο όλοι κοκορεύονται τα καλά νέα διαδέχονται το ένα το άλλο. Από ψωροκώσταινα μεταρεπόμεθα σε σκουπιδοαντώναινα. Κ' άλλη ευρωκαταδίκη η χώρα μας για την χωματερή στο Κιάτο. Μας δείχνει με το δάχτυλο, ολάκερη η Ευρώπη για την διαχείρηση των σκουπιδιών μας. Και φυσικά όπου το κράτος αποτυχαίνει ο πολίτης βρίσκει τρόπο να κάνει την αποτυχία αυτή από σπίτι σε βασίλειο. Οι πολίτες εκεί πέρα από τις φωτιές που καλούνται να σβήσουν τρεις την ώρα παρόλο που η περιοχή φυλάσσεται, φροντίζουν να παρατάνε εκεί τους τετράποδους φίλους τους, όταν τους βαριούνται αρκετά και δεν είναι πια φίλοι τους με αποτέλεσμα εκτός από σκουπίδια η απαράδεχτη χωματερή να φιλοξενεί και κάπου 40 σκυλιά. Δείξε μου τον σκύλο σου να σου πω ποιος είσαι...

Πολύ δημκρατία αγαπητοί μου φίλοι. Πολύ πράγμα. Δημοκρατία βέβαια όπως την φαντάζονται οι διοικούντες το ελληνικό παράρτημα των Ιερουασαλήμ και σία. Καινούργια κόμματα στο προσκήνιο, τρομερά πράγματα. Κάθε φορά που ιδρύεται ένα καινούργιο κόμμα που θέλει η τηλεόραση να το διαφημίσει νιώθω σαν να αρχίζει καινούργιο τηλεπαιχνίδι στην τηλεόραση και φυσικά δεν απέχει ιδιαίτερα από την πραγματικότητα η σουρεαλιστική μου αίσθηση. Φτιάχνει κόμμα ο Μπαλτάκος. Θυμάστε; Το ακροδεξιό χέρι του Αντώνη του Σαμαρά που είχε τα επίμαχα κολλητιλίκια με τη Κασιδιάρη. Αυτοπροσδιορίζεται πολιτικά, δεξιότερα της Νέας Δημοκρατίας και αριστερότερα της Χρυσής Αυγής. Κάπου θα χώρεσε, το πολύ πολύ με τον μπαλτάκο του να άνοιξε λίγο χώρο. Τώρα και από το όνομα ο άνθρωπος ο ακροδεξιός φαίνεται. Μπαλτάκος. Δεν τον έχει και σαν μπαλτά να πεις. Μπαλτάκο έχει το παιδί. Ότι μπορεί ο καθένας, αλλά ο μπαλτάκος, πρόθυμος να συνεργαστεί με την Νέα Δημοκρατία θα είναι πολύ χρήσιμος να μαζεύει εκεί κοντά της τα ποσοστά των δεξιών ψηφοφόρων, μιας και για την Χρυσή Αυγή κρατάνε μια πισινή μήπως και δεν τους είναι στο μέλλον απόλυτα πιστοί και πάρουν τα σαλεμένα τους μυαλά αέρα λόγο των ποσοστών που απλόχερα τους δίνει ο νεοέλληνας φασίστας. "Ρίζες" θα το πει το κόμμα του ο Μπαλτάκος. Φημολογείται όπως θα ξέρετε πως θα κάνει και ο Γιιωργάκης ο Παπανδρέου κόμμα. Λογικά αυτός θα είναι αριστερότερα του ΠΑΣΟΚ και δεξιότερα της ΔΗΜΑΡ. "Ρίζες" ο Μπαλτάκος, "Χόρτα" λογικά ο Γιωργάκης και μαζί και με τον Σταύρο τον Σιγανοποταμάκη όλοι είμαστε μια παρέα...

Ομόρφυνε επιτέλους και η πλάτεία συντάγματος. Έφυγαν αυτοί οι βρωμεροί απεργοί πείνας οι Σύροι και θα μπορέσει ο κόσμος επιτέλους να βγει και να ψωνίσει ελεύθερα κοκα-κόλα και πρόστυχα εσωρουχάκια. Θα μπορέσει επιτέλους να πάρει κουραμπιέδες η νοικοκυρά, να μη βλέπει μόνο του αντρός της, και μια καινούργια μάσκαρα ή άμα δεν μπορούν επειδή τους έχουν κατακρεουργήσει τους μισθούς αν δεν είναι ήδη άνεργοι όλοι, έστω να κοιτάνε τις βιτρίνες και να εύχονται του χρόνου να μπορούν να τα αγοράσουν όλα αυτά, αρκεί να φύγουν οι βρωμεροί πρόσφυγες Σύροι από την πλατεία γιατί όπως και της κυρίας Μανωλίδου έτσι και της κυρίας Κούλας (γιατί η τηλεόραση την έπεισε πως είναι το ίδιο με την μπουμπούκενα) της χαλάει την αισθητική. Με το που τερμάτισαν την απεργεία πείνας οι Σύροι καθώς μαθαίνουμε πλακώθηκαν οι άνθρωποι στο φαί να καρδαμόσουν, περιέργως μόνο ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ ο Μιχελογιαννάκης που έκανε και αυτός απεργεία πείνας για να εκφράσει την αλληλεγγύη του, ακούγεται πως δεν έφαγε τίποτα και πως ένιωθε μάλιστα, μια βαρυστομαχιά. Πολλά περίεργα πράγματα συμβαίνουνε στον κόσμο...

Διαβάζεται τον Επίορκο ο οποίος μες το κρύο μες τ' αγιάζι προσπαθεί να διασκεδάζει, και ευτυχώς συμβαίνουν και μερικά διασκεδαστικά πράγματα. Αναστατώθηκαν οι πάντες από την αιματηρή-απλά χωρίς αίμα- επίθεση με καλάσνικωφ στην Ισραηλινή πρεσβεία. Για τις 5 ψωροσφαίρες που πέσανε και κάνανε καμιά δέκα- δεκαπέντε ευρώ ζημιά στους τοίχους βγήκανε όλα τα κόμματα να καταδικάσουνε. Βέβαια το Ισραήλ το ίδιο δεν μένει εκεί. Κατηγορεί την προπαγάνδα μίσους της Παλαιστίνης για την επίθεση. Φυσικά αυτοί οι αλήτες οι Παλαιστίνιοι θα φταίνε λογικά που κάθονται και πολεμάνε και υπερασπίζονται τα εδάφη τους και φανατίζουν εδώ τα φρικιά τους έλληνες και πυροβολάνε τους τοίχους της πρεσβείας του Ισραήλ. Ντροπή να κάνουμε ρε παιδιά τέτοια ζημιά στο αγαπημένο μας Ισραήλ που απλά θέλει τα εδάφη που τους έταξε ο Θεός, να κάνουν το κράτος τους γιατί τα δικά μας δεν τους φτάνουν. Εγώ πάντως να πω την αμαρτία μου το διασκέδασα. Σίγουρα οι ανελέητοι τρομοκράτες που το κάνανε είχαν και μια δόση χιούμορ...

                          - 9/12/2014-

      "Ο ΕΠΙΟΡΚΟΣ ΚΑΝΕΙ COMEBACK"

Κάνω comeback comeback στ' ακουστικά σου
ήρθα δριμύτερος να οπλίσω τα αυτιά σου
Κάνω comeback comeback να απαγγείλω
ημερολόγια από έναν γραικύλο

Φίλες και φίλοι, ακροατές παλιοί και νέοι, κάνω comeback στον ραδιο-φόνο του διαδυκτίου, γυρίζω στον τρόπο του εγκλήματος δηλαδή, ο οποίος είναι πλάγιος αλλά σε πολύ λίγο καταλήγει επιθετικός, κυνηγώντας το πολυπόθητο γκολ στα δίχτυα της πραγματικότητας. Της πραγματικότητας που τον τελευταίο αρκετό καιρό που δεν κάνω εκπομπές, διαπιστώνω πως δεν έχει αλλάξει σχεδόν σε τίποτα. Κάποια πρόσωπα μόνο αντικαθίστανται αλλά το σενάριο μένει το ίδιο. Κακή κωμωδία οφείλω να σου πω, και συγνώμη για το spoiler, με έναν πανούργο γκλαμουράτο στον ρόλο του κακού που δεν θέλει να αφήσει με τίποτα την εικόνα του και τα γόητρά του και συνωμοτεί μονίμως πίσω από την πλάτη του αφελή συναδέλφου του από τον οποίο κινδυνεύει να χάσει τα κεκτημένα του και έτσι τον καταδιώκει υπογείως! Συνήθως το έργο τελειώνει με την θριαμβευτική νίκη του καλού, αλλά η απαισιόδοξη φύση μου δεν με αφήνει να το δω έτσι, επομένως παίρνω όπως πολλοί ακόμα τον ρόλο του αφηγητή και να 'μαι στα ηχεία σας και στις οθόνες σας να λέω και 'γω την ιστορία έτσι όπως την καταλαβαίνω! Δεν έχω πρόβλημα με το b-movie αρκεί να έχει μια φροντίδα και μια αγωνία στο γύρισμά της. Σαν παλιό σινεμά...

Είστε προσγειωμένοι στην εκπομπή “Ο Επίορκος” και οφείλω να μην αρχίσω κατευθείαν τους συνειρμικούς μου μονολόγους, πριν δώσω πρώτα τις απαραίτητες πληροφορίες περί του τί πρόκειται να συμβαίνει εδώ πέρα. Για αρχή να συστηθώ βέβαια ξανά! Στα ηχεία σου μασκαρεύομαι τον Αλέξαρχο. Το αρχαιοπρεπές όνομα, που και ετυμολογικά να το δεις απωθεί την αρχή την εξουσία. Μάλλον μαθητής της κυνικής σχολής ο αρχαίος φιλόσοφος Αλέξαρχος, που πολλοί τον αποκάλεσαν κοροϊδευτικά και “μέγα”, είχε το χούι να απωθείται εντόνως από την ιδέα της εξουσίας και έτσι ούτε ποτέ εξουσίασε, ούτε και τον εξουσίασε ποτέ κανείς. Δίδαξε πότε με κωμικούς μονόλογους, πότε με οργισμένους λόγους, πάντα δημόσια και πάντα εκτεθιμένος, το φιλοσοφικό του σύστημα και ο μύθος τον θέλει στα γεράματά του να μεταμορφώνεται σε φαλλοφόρο σάτυρο και έκτοτε να χάνονται τα ίχνη του. Σαν να μην υπήρξε ποτέ, σαν να ήταν ένα αστείο...

Έτσι θα πηγαίνει αγαπητοί μου η εκπομπή. Με εμένα να μονολογώ σχολιάζοντας πότε τα υπαρκτά και πότε τα ανύπαρκτα και όλοι μαζί θα επιχειρούμε να διασκεδάζουμε ακόμα και υποφέροντας με τα όσα συμβαίνουν στην επικαιρότητά αυτού ή όποιου άλλου σύμπαντος. Ίσως προς το παρόν να σε ενοχλεί λίγο ο φαινομενικά κουλτουριάρικος χαρακτήρας μας αλλά σου υπόσχομαι ότι δεν είναι έτσι. Θα έχουμε όλων των ειδών τις εκφράσεις καθώς και σόκιν ανεκδοτάκια να αλαφρένουμε το κλίμα πότε πότε αλλά θα είμαι και ειλικρινής και θα σου ομολογήσω πως οι επιδέξιες εκπομπές θέλουν και επιδέξια αυτιά. Τέλος οφείλω να δώσω κάποιες πληροφορίες για τις μουσικές. Μη ξεχνάμε ότι πάνω απ' όλα η εκπομπή είναι ραδιοφωνική, άρα παραδοσιακά ο πρωταγωνιστής είναι η μουσική! Εδώ όμως δυστυχώς ή ευτυχώς έχουμε ένα μικρό θέμα. Μη περιμένεις κανέναν ειρμό και καμιά αρμονία στις μουσικές επιλογές. Η εκπομπή είναι για όλα τα μπούστα (εκτός από τα σιλικονάτα) και θα σε παίζω μεταξύ Μπαχ και Ζαφείρη Μελά. Ελπίζω να μη σου ξενίσει πολύ. Δε ξέρω, ίσως να μην έχω πιάσει το πνεύμα του ραδιοφώνου, αλλά στο διαδικτυακό μου τσαρδί, θα φας αυτά που με αγάπη σου μαγείρευα μια βδομάδα. Δοκίμασε και μπορεί να σου αρέσει....

Εδώ είμαστε ακόμα αγαπημένοι μου ακροατές. Στην ανώμαλη βιτσιόζα Ελλάδα. Την Ελλάδα που έχει κρίση. Οικονομική, πολιτική, ηθική και βέβαια ταυτότητας και που η γνωστότερη κρίση της είναι αυτή του Νίκου του Μακρόπουλου. Δε πα να χτίζεις μέγαρο παρέα με τον παίδαρο, τον ντοπαρισμένο, παραφουσκωμένο από τις κρεατίνες, με τα αστραφτερά δόντια και τα μαλλιά φράχτης (που είναι το μόνο που μπορείς έστω και με δυσκολία να πηδήξεις), να τον βλέπει ο ομοφυλόφιλος τηλεπαρουσιαστής και να του τρέχουνε τα σάλια από το στόμα και οι κοκαίνη από τα ρουθούνια; Ο πολιτισμός μιας χώρας κρίνεται στις λεπτομέριες. Στο πως φέρεται στις μάνες, στις εγκύους, στους γέρους και επίσης στα σκουπίδια της. Πρόστιμα πολλών χιλιάδων ευρώ επιβάλλονται στην Ελλάδα από το ευρωπαϊκό δικαστήριο, για το χειρισμό των απορριμάτων, τις χωματερές δηλαδή κτλ. Παράλληλα αξέχαστοι μένουν οι αγώνες για ακύρωση των ΧΥΤΑ ή του ΣΜΑ της Ευκαρπίας. Φυσικά οι δήμοι και οι κυβερνήσεις, προτιμούν τις ευκολότερες και οικονομικότερες λύσεις, με μια ψιλομπόχα, έναν ψιλοκαρκίνο, μερικά χιλιάδες πρόστιμα. Άλλωστε οι μυρωδιές από τα σκουπίδια μας δε φτάνουν μέχρι την βουλή σε αντίθεση με τα δικά της σκουπίδια που με το έτσι θέλω σερβίρονται στο σαλόνι μας και τις ζωές μας καθημερινώς. Άκουσα να ψελίζεις ότι είμαι λαϊκιστής, αλλά άμα το καλοσκεφτείς, όπου φτωχός και τα σκουπίδια του...

Εδώ ο κόσμος καίγεται και το κομμούνι χτενίζεται! Οι σύντροφοι από τον Περισσό, οι περττοί που λέμε, ανακοίνωσαν αυτές τις μέρες ανοιχτό διαγωνισμό για το νέο λογότυπο του ιστορικού κόμματος, που θα υοθετήσει το 2018 όπου και θα συμπληρώσει 100 χρόνια ύπαρξης. Ακούνε φαίνεται τόσα χρόνια να τους καταλογίζουν το ότι είναι απαρχαιωμένοι και είπαν να καταφύγουν σε τρέντι διαδραστικές κινήσεις να πουν ένα καλό λόγο γ' αυτούς μετά τους νεοδημοκράτες και τους λοιπούς δεξιούς και οι άλλοι δεξιοί που καμώνονται τους κεντρώους, οι Καμινόπληκτοι και Μπουταρόπληκτοι “προοδευτικοί” φιλελέδες, που τρελαίνονται για κάτι τέτοιες μοντερνιές. Όπως στο φεστιβάλ της ΚΝΕ που πήγα φέτος και πουλούσαν μπλουζίτσες και αναπτήρες και μπρελόκ με τον Στάλιν και τον Μαρξ κλπ. Κάντο όπως ο ΣΥΡΙΖΑ δηλαδή αλλά χειρότερα, επειδή ο ΣΥΡΙΖΑ τουλάχιστον ξέρουμε ότι έχει αυτό της “ροζ αριστεράς” και σου κάνει μπλουζίτσες με κάτι κουκουλωμένους και ρομαντικά συνθηματάκια, κάτι αστεράκια με revolution πάνω κλπ, απευθυνόμενος δηλαδή σε έφηβους τρέντυ αριστερούς, αλλά εσύ μου κάνεις το ίδιο με την φάτσα του Στάλιν και του Βελουχιώτη. Θυμάμαι ως μαθητής λυκείου που σε μια έκθεση κατέληξα στο συμπέρασμα πως κυκλοφορούν από εταιρίες μπλούζες με αλφάδια και λέξεις όπως rebel, revolution κλπ για να τα φοράει ο έφηβος και να εκτονώνει την φυσική -για την ηλικία- επαναστατικότητά του σε αυτά και να μην γίνετε περισσότερο επικίνδυνος και μπορεί το ΚΚΕ να μην είναι μεγαλοεταιρία αλλά το αποτέλεσμα είναι το ίδιο. Άμα στην επανάσταση κοιτάξουμε πρώτα την γκαρτναρόμπα μας να δούμε τί αριστερό t-shirt έχουμε πριν ξεσκονίσουμε τα όπλα το βλέπω για εργατική υποχώρηση...

Και μιας και πιάσαμε θέματα της εργατιάς πάμε σε ένα ακόμα από τα πολλά, δυσάρεστο νέο (δόξα τον Θεό έχουμε πολλά τέτοια)! Αναφέρομαι στο εργατικό ατύχημα που έγινε στο Βόλο και έχασε την ζωή του ένας 49χρονος στο εργοστάσιο της Χαλυβουργίας στο Βελεστίνο, ο οποίος έπεσε σε δεξαμενή νερού. Η συνθήκες του δυστυχήματος είναι υπό διερεύνηση λένε και φυσικά όλοι γεμίζουμε εμπιστοσύνη και σιγουριά όταν ακούμε κάτι τέτοια και ξέρουμε πως αν υπάρχουν αίτιοι θα καταδικασθούν, ειδικά άμα οι αίτιοι είναι οι εργοστασιάρχες. Έλα μωρέ θα σου πουν. Στον καθένα μπορούν να συμβούν αυτά. Έτσι λοιπόν και αυτός ο θάνατος θα μπει απλά στις στατιστικές, επειδή όπως για κάθε κινέζικο σύστημα έτσι και για το δικό μας ο εργάτης είναι απλά νούμερο. Κανένα μάτι από το ευρύ κοινό δεν δάκρυσε, κανείς σχεδόν δε το συζήτησε, αντιστοίχως άμα αύριο σκοτωνόταν – χτύπα ξύλο βέβαια, δεν επιθυμούμε τον θάνατο κανενός- ο Πέτρος Κωστόπουλος, ή ακόμα και η Τζούλια Αλεξανδράτου θα είχαμε απανωτά τηλεοπτικά αφιερώματα. Όχι πως δεν υπάρχει λογική και κατανοητή εξήγηση γ' αυτό αλλά είναι δυσκολοχώνευτο το πώς τα νούμερα τα κάνουν διάσημους και σημαντικούς και πως τους αληθινά σημαντικούς τους κάνουν απλά νούμερα. Βλέπε τηλεόραση, έχε το κεφάλαιο ήσυχο...

Το θέμα βέβαια που απασχόλησε και αποσχολεί όλον αυτόν τον καιρό περισσότερο από οτιδήποτε άλλο είναι η υπόθεση του Νίκου Ρωμανού! Η ιστορία είναι πάνω κάτω φυσικά γνωστή σε όλους. Ο 20χρονος Νίκος Ρωμανός, που συνελήφθει για ένοπλη ληστεία σε τράπεζα και συνδέθηκε, χωρίς ωστόσο να κατηγορηθεί τελικά γ' αυτό, με την Συνομωσία Πυρήνων Της Φωτιάς, βρίσκεται στην 29η , αν δε κάνω λάθος, ημέρα απεργίας πείνας, με αίτημα να του επιτραπεί να φοιτήσει στη σχολή όπου πέρασε. Πέρα από την στάση των διοικούντων και “αρμοδίων”, το θέμα αυτό έχει πάρει σε επίπεδο διαλόγου μεταξύ πολιτών μία σχεδόν ντροπιαστική τροπή. Θα εξαιρέσω από την αναφορά μου φυσικά αυτούς που η γνώμη τους είναι, "να ψοφήσει το κωλόπαιδο". Η πραγματικότητα της απανθρωπιάς μερικών είναι γνωστή άλλωστε. Θα ήθελα να μείνω περισσότερο στους ψυχραιμότερους-με ή χωρίς εισαγωγικά-, που στήνουν την διαφωνία τους ή την συμφωνία τους γύρω από το τί είναι νόμιμο. Κατεβατά τοποθετήσεων και άρθρων του συντάγματος έχω δει τελευταία που αποδεικνύουν την νομιμότητα ή όχι του αιτήματος του Νίκου Ρωμανού. Νομίζω πως δεν είναι αυτή η ουσία. Δεν έχω σαν άνθρωπος φετίχ με την καταπάτηση των νόμων, ούτε όμως και με την τήρησή τους. Θεωρώ πως σε μοναδικές περιπτώσεις όπως αυτή και γενικά όπως κάθε μία που έχει να κάνει με την ζωή νέων ανθρώπων και όχι μόνο, θα πρέπει να υπάρχει η καθόλα δημοκρατική ελαστικότητα ο νόμος να εξαιρεί καταστάσεις από άλλες. Ο νόμος θα επιτρέψει σε εμπόρους ναρκωτικών να σπουδάσουν, αλλά όχι σε πολιτικούς κρατούμενους και μετανάστες. Ότι είναι νόμιμο δεν είναι πάντα και ηθικό...

Συνελήφθει πρώην αξιωματικός της ΕΛ.ΑΣ για συμμετοχή σε κύκλωμα ναρκωτικών καθώς και ο 20χρονος γιος του. Το παιδί λοιπόν αυτό θα δικαιούται να σπουδάσει όταν το ζητήσει, ο Νίκος Ρωμανός όμως όχι. Πολύ σωστά κάποιοι επισήμαναν πως ακόμα και για λόγους τακτικής η κυβέρνηση θα έπρεπε να επιτρέψει στον Ρωμανό να σπουδάσει αλλά επιτρέψτε μου και με το μικρό φετίχ για συνομωσιολογία που με διακρίνει να υποθέσω πως είναι θέμα τακτικής η στάση της. Είτε ποντάρει στους ακροδεξιούς και συντηριτικούς ψηφοφόρους άσχετα με το υπόλοιπο κοντινό κόστος, καθώς μάλλον οι εκλογές πλησιάζουν και δεν έχουν πρόβλημα να αφήσουν χάος στον ΣΥΡΙΖΑ για να μη κρατήσει πολύ, είτε η στάση αυτή, είναι ένα μήνυμα για το πόσο αμείλικτοι είναι και θα τραβήξουν το ρίσκο της ζωής όσο το τραβήξει ο ίδιος για να ξέρουν όλοι στο μέλλον πως αυτή η κυβέρνηση άμα θέλει δε δείχνει έλεος και δεν υπάρχει ελπίδα. Όπως και να' χει χαζοί με την συμβατική έννοια δεν είναι, θα μπορούσαν να σώσουν τον Ρωμανό και όπως και να ΄χει κυβερνώντες, αντιπολιτευόμενοι και άλλοι, παίζουν παιχνίδια τακτικής πάνω από τον ανοιχτό τάφο ενός 20χρονου και αυτό το σκληρό, τεχνοκρατικό πρόσωπο της πολιτικής είναι που πρέπει να φοβόμαστε όλοι πρωτίστως...

Όλη αυτή η υπόθεση με τον Νίκο Ρωμανό, με την διαβολική σύμπτωση της επετείου της δολοφονίας του Αλέξη Γρηγορόπουλου σήκωσε ένα τεράστιο κύμα ενεργής διαμαρτυρίας. Πορείες, κείμενα, παρεμβάσεις και καταλήψεις σε όλη τη χώρα. Τόσο συνηθισμένα όμως φαινόμενα, με τόση κατάχρηση αυτών των μέσων που πολύς κόσμος δεν αντιλαμβάνεται την αναγκαιότητά τους. Πακέτο με όλα αυτά φυσικά όπως ήταν αναμενώμενο, πήγαν τα πάμπολλα επεισόδεια. Έχουμε να κάνουμε με έναν κύκλο βίας όπου έχει μια λογική συνέχεια από τον δολοφόνο Κορκονέα στον οπλοφόρο Ρωμανό και από τους συλληφθέντες και κακοποιημένους ληστές του Βελβεντού, έως τις μολότωφ στα Εξάρχεια. Θα αποφύγω την συζήτηση για το αν ειναι σωστή ή όχι η χρήση βίας από τους διαδηλωτές καθώς πέρα από μακροσκελές θέμα συζήτησης είναι και πολύ σύνθετο καθώς έχουμε να κάνουμε με την αυθόρμητη βούληση πολλών και οργισμένων ανθρώπων. Κάτι τέτοιο φεύγει από τον έλεγχο όλων μας γ΄αυτό και είναι τόσο επικίνδυνο ίσως κάποιες φορές και για μας αλλά περισσότερο για τους δέκτες της συλλογικής οργής. Η πολιτεία θα όφειλε, αφού τόσο αγαπάει, σχεδόν σεξουαλικά την νομιμότητα, να μείνει στο γράμμα του νόμου χωρίς παρεκτροπές,όμως άφησε ελεύθερη και πάλι την αστυνομία να προβεί σε ένα όργιο άρρωστης και σαδιστικής βίας. Καιρό δε μπορούσα να καταλάβω τι ειναι αυτό που ωθεί τον τόσο ελάχιστα πληρωμένο ΜΑΤατζή να κάνει αυτή τη δουλειά. Αφού δεν είναι οικονομικό, ποιο είναι το κίνητρο; Τώρα το κατάλαβα και με τη βοήθεια ενώς βιβλίου που έπεσε στα χέρια μου. Ο ΜΑΤατζής δε στέλνεται από τον ανώτερό του σε υπηρεσία αλλά σε πόλεμο και ο πιστός στρατιώτης, με όλο το κομπλεξικό του εγώ, ζητάει τα λάφυρα του πολέμου. Να βασανίσει και να βιάσει τον αντίπαλο και η διοίκηση, ακριβώς επειδή δεν τον πληρώνει, για να τον έχει υπηρέτη του λέει “ ξέσπασε ελεύθερα. Είναι δικοί σου”. Το ότι η αστυνομία αντί για καθαρά νομικό, έχει πολιτικό χαρακτήρα, ο οποίος επιβραβεύεται μάλιστα, είναι ότι πιο τρομακτικό, και εκεί είναι που δυστυχώς πρέπει να σταματάνε οι κουβέντες περί απειλών κατά της δημοκρατίας και να έρθει στο τραπέζι η αληθινή κουβέντα. Το πως μπορούμε να χειριστούμε αυτόν τον πόλεμο...

Βία με την ευροία έννοια είναι πολλά πράγματα. Βία είναι οι μεταμφιεσμένοι ασφαλίτες μέσα στις πορείες, όπως βία είναι και η εμετική προπαγάνδα. Εκτός από τους αστυνομικούς το άλλο κέντρο εξουσίας, οι δημοσιογράφοι οργίασαν και πάλι. Με τους διαβολικούς διαδηλωτές που πήγαν να κάψουν κόσμο ζωντανό, μέχρι τις άπειρες υπερβολές και την μηδενική προβολή του πραγματικού έργου της αστυνομίας με κορυφαία στιγμή βέβαια τους αλεξιπτωτιστές κομάντο, αερομεταφερόμενους παρκουριστές αναρχικούς. Την μοίρα αεράμυνας, αέρα εδάφους που εκσφενδόνιζε από τις ταράτσες χιλιάδες μολότωφ. Φήμες θέλουν ειδικά εκπαιδευμένους αναρχικούς, που εντολοδόχοι τους είναι φυσικά μεταλλαγμένες μυστικές αδελφότητες,να είναι οι πραγματικοί υπέυθυνοι της εξαφάνισης του Μαλαισιανού Μπόινγκ και με αυτό καθώς και άλλα ανά τους αιώνες εξαφανισμένα αεροπλάνα (βλέπε τρίγωνο των Βερμούδων κλπ) να επιτεθούν απο τον αέρα σε αθώους ψηφοφόρους του Σαμαρά του Βενιζέλου και του Θεοδωράκη. Η γελοιότητα της προπαγάνδας σε όλο της το μεγαλείο αγαπητοί μου, όπου όσα και να πω εγώ δεν μπορούν να βγάλουν το ίδιο γέλιο με τις αρλούμπες του δημοσιογράφου του αντένα. Το πάθος για την λευτεριά είναι δυνατότερο από τα αντιαρματικά. Λευτεριά στον σύντροφο spiderman...


Διαβαζετε τον Επίορκο ο οποίος δε ξέρει από που να αρχίσει και που να τελειώσει. Ειδικά το δεύτερο. Είναι τόσα αυτά που συμβαίνουν στην σουρεαλιστική μας χώρα, αλλά είναι και η πρώτη μου εκπομπή σήμερα και ήδη έχω επεκταθεί παραπάνω. Θα έχουμε πάρα πολλά να πούμε και στο μέλλον. Πλησιάζει η εκλογή προέδρου δημοκρατίας. Τον Σταύρο Δήμα προτεινει η κυβέρνηση. Παιδί της Νέας Δημοκρατίας, παρουσιαστικό άλα Πατακός. Παιδί των τραπεζών. Έχει κάνει δικηγόρος στη Παγκόσμια Τράπεζα. Γενικά άνθρωπος που υπερασπίζεται μια ζωή τα συμφέροντα του απλού λαού. Θα εκλέξουν γλάστρα οι βουλευτές μας και το θέμα μπορεί να οδηγήσει ακόμα και σε εκλογές. Οπως και να 'χει η γλάστρα πάνω στο κεφάλι μας θα πέσει. Πάντως αν νιώθεις άσχημα και μελαγχολικά έχει φτιαχτεί application που ρυθμίζει την διάθεση. Το συνδέεις με καλώδια στο κεφάλι σου και ρυθμίζεις άμα θες να χαλαρώσεις να σου ανέβει η διάθεση, ακόμα και να φτάσεις σε οργασμό. Τα ναρκωτικά του μέλλοντος αγαπητοί μου. Που να ψάχνεις φούντα καλή και σύριγγες καθαρές. Πάρε το smartphone το τηλέφωνο που όσο πάει γίνεται εξυπνότερο και εσύ πιο μπουμπούνας, ενώ ο Stephen Hawking προειδοποιεί την ανθρωπότητα ότι διατρέχει μελλοντικούς κινδύνους από την ανεξέλεγκτη ανάπτυξη της τεχνιτής νοημοσύνης.

Σβήσε με κυρά μου
απ τα τεφτέρια σου
θέλω smartphone
μακρυά τα χέρια σου

Κάνεις συνέχεια φασαρία
στο σεξ και δεν μπορώ
τώρα με μπαταρία
μόνος μου θα την βρω